Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

ΙΑΣΩθήκαμε - Επεισόδιο 2


Αχ! συνάνθρωποι, περνάνε οι μέρες και σιγά σιγά η οργή μου φεύγει. Ανάγκη λοιπόν να βιαστώ να τα πω μπας και βουλώσουμε καμιά τρύπα και δεν πέσουν κι άλλοι μέσα.

Την επομένη (αν θυμάμαι πλέον καλά) ανεβαίνω στο δωμάτιο. Ο συνάδελφος και γείτονας πατέρας έχει πληρώσει κι αυτός και έχει αφήσει τις αποδείξεις δίπλα στο κρεβάτι της γυναίκας του. Για να δούμε, λέω, αν έχουν βάλει την ίδια χρέωση και σ' αυτούς.

Καμιά χρέωση!!!

Ανά χείρας τις αποδείξεις των γειτόνων και τις δικές μας ξανακατεβαίνω στο λογιστήριο και ζητάω να δω τον προϊστάμενο.
- Α!, καλά που ήρθατε κύριε Κακομοίρογλου. Μίλησα χθες με τον Γενικό ο οποίος ήταν στην Λάρισα που χτίζουμε καινούριο μαγαζί. Μου ζήτησε να σας ρωτήσω ποια ήταν η νοσηλεύτρια που σας έφερε το καροτσάκι για να κάνετε την μετακόμιση.
- Δεν πρόκειται να σας πω. Δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου με την επιχείρησή σας τώρα. Δείτε καλύτερα εδώ στις αποδείξεις του διπλανού κρεβατιού. Δεν βλέπω αντίστοιχη με την δική μας χρέωση για την διαμονή στο 3κλινο ενώ μαζί μεταφερθήκαμε.
- Φέρτε να δω. Α! κάποιο λάθος θα έκαναν τα κορίτσια θα τους χρεώσουμε αμέσως.
- Δεν καταλάβατε κύριε. Δεν ήρθα εδώ για να χρεώσω τον γείτονα. Ήρθα να διαγράψετε την δική μας χρέωση.
- Μια στιγμή να το ελέγξω.

Μπαίνει στο SAP ψάχνει, κάτι δεν καταλαβαίνει φωνάζει την κοπέλα που έκανε τις εγγραφές (την ξινή).
- Γιατί δεν τους χρεώσαμε τους άλλους?
- Γιατί δεν έμειναν ολόκληρη μέρα. Άρα σωστά δεν τους χρεώσαμε.

Εμείς γεννήσαμε 16/01 ξημερώματα ενώ οι γείτονες την επομένη το πρωί. Σωστά. Δεν είχαν διανυκτερεύσει όπως εμείς στο 3κλινο.
- Πολύ ωραία, άρα και σε εμάς μόνο μια διανυκτέρευση έπρεπε να χρεώσετε.

Ξαναψάξιμο στο SAP, ξαναδιαβούλευση, απάντηση:
- Ναι σας χρεώσαμε μια διανυκτέρευση παραπάνω. Έγινε λάθος. (η ξινή)
- Συγνώμη αλλά δεν το δέχομαι το λάθος σας.
- Καλά κύριε εσείς δεν κάνετε λάθη? (η ξινή)
- Κάνω λάθη κυρία μου αλλά δέχομαι και τις συνέπειες.
- Να διαγράψετε την μια νύχτα του κυρίου. (Προϊστάμενος)
- Πάλι δεν καταλάβατε. Θα διαγράψετε και τις δύο νύχτες.
- Εντάξει περιμένετε λίγο να ετοιμάσουν τα χαρτιά.
- Πάλι δεν καταλάβατε. Μου χρωστάτε και την ηθική αποζημίωση. Θα μου τα στείλετε μαζί με τα χρήματα επάνω στο δωμάτιο. Θέλω να περάσω τον χρόνο μου με την κόρη μου και τη γυναίκα μου κι όχι στα λογιστήρια και στα ταμία σας.

Ανεβαίνω επάνω και μισή ώρα αργότερα έρχεται ο ίδιος ο προϊστάμενος με τα χαρτιά και τα λεφτά.

Τώρα, εδώ που τα λέμε αυτό το τελευταίο, να έρθει ο ίδιος ο προϊστάμενος του λογιστηρίου δεν το ήθελα. Εγώ ήθελα την ξινή. Φαίνεται όμως ότι αυτός ήταν πιο Κακομοίρογλου από μένα. Απόδειξη η τελευταία σκηνή στο γραφείο του όταν ανέχτηκε την κυρία ξινή να αναπτύσσει μπροστά του διάλογο με έναν πελάτη για να υποστηρίξει προφανέστατο λάθος της (την μια παραπάνω νύχτα).

Σήμερα 2 εβδομάδες μετά τη γέννηση της θυγατέρας είμαι μόνος στο σπίτι μου στην Αχαία.
Οι υπόλοιποι 3 της οικογένειάς μου παραμένουν στην Αθήνα.
Είναι η πρώτη μου μέρα μετά από ένα τριήμερο υψηλού πυρετού.

Και καλά ρε φίλε και γι΄αυτό το Ιασώ φταίει?

Εσείς θα μου πείτε...

Στο επόμενο: Αφήνοντας το Ιασώ και οι περιπέτειες ενός χαμηλού αιματοκρίτη.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για το νεογέννητο και ενα μεγάλο Μπράβο, για την πολύ χρήσιμη αναφορά σου στα χάλια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στο χώρο της υγείας! Ο κάθε ένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Ανώνυμος είπε...

πολύ καλό , περιγραφικό , όπως επρεπε . καλή συνέχεια.

ο ευρων