Επειδή όπως ήδη έχουμε αναφέρει ο πατέρας της οικογένειας , είναι από τα θύματα της 12ωρης έως και τις 14ωρης καθημερινής εργασίας , είπα το τρίτο μας επεισόδιο να το γράψω εγώ(η μαμά της ιστορίας μας). Άλλωστε το γνωρίζω και καλύτερα μιας και αφορά στην περιπέτεια του δικού μου αιματοκρίτη!!!
Και η αρχή της ιστορίας είναι λίγες ώρες μετά από μια πάρα πολύ εύκολη γέννα που είχα.
Περίπου 10 ώρες αργότερα και αφού με έχουν ανεβάσει στο δωμάτιο (το "τυχερό" τρίκλινο του πρώτου επεισοδίου). Νιώθω μια ακατάσχετη αιμορραγία και συνειδητοποιώ ότι έχω κάνει μέχρι και τα σεντόνια του κρεβατιού, τόσο κόκκινα , που το σκηνικό θύμιζε σκηνή από θρίλερ.
Εννοείται πως φωνάζω αμέσως να με καθαρίσουν.
Έρχεται μια κοπέλα, τακτοποιεί την κατάσταση και σχεδόν 10 λεπτά αφού φεύγει, το όλο σκηνικό επαναλαμβάνεται. Εννοείται και η κλήση μου στις κοπέλες, για καθάρισμα.
Αυτό γίνεται και τρίτη φορά . Με διαφορά 10 λεπτών επίσης.
Στην τρίτη φορά είχε ευτυχώς έρθει και ο άντρας μου στο δωμάτιο, γιατί ήταν και η πιο δύσκολη από όλες. Το αίμα που έχασα ήταν πολύ, με αποτέλεσμα σχεδόν να χάσω τις αισθήσεις μου. Αν είχα ιατρικές γνώσεις, θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω τον κατάλληλο όρο. Αυτό που μπορώ να σας πω τώρα , είναι ότι ένιωθα σαν να κοιμόμουν βαθιά και άκουγα τις φωνές και της μαίας (που επιτέλους είχε έρθει να δει τι συμβαίνει) αλλά και του άντρα μου , σαν να ήταν Όνειρο. Καταλάβαινα πως μου είχαν σηκώσει τα πόδια για να με βοηθήσουν, όπως και το ότι μου ζητούσαν να τους μιλήσω -αν τους ακούω-. Δεν μπορούσα όμως να βρω δύναμη να τους πω , πως τους άκουγα.
Μετά από λίγη ώρα επανήλθα. Η μαία, μου είπε πως αν θέλω να κάνω μπάνιο , θα πρέπει να είναι κάποιος μαζί μου για βοήθεια. Και φυσικά με διαβεβαίωσε, ότι θα ενημερώσει τον γιατρό μου για το συμβάν.
Και τον ενημέρωσε!!! του είπε "..."έδωσε" αίμα η μήτρα της"
Και αυτό είναι το σημείο κλειδί!!!!
Δεν του είπε "έγινε χαμός, σχεδόν λιποθύμησε, την αλλάξαμε 3 φορές, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΜΕΤΡΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΙΜΑΤΟΚΡΙΤΗ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ"
Το "έδωσε" αίμα η μήτρα της, δεν ανησυχεί κανέναν ειδικά μετά από μια γέννα και πόσο μάλλον όταν ο γιατρός σου σε βλέπει καλά. - βλέπετε εγώ ήμουν καλά, γιατί είχα πάντα χαμηλό αιματοκρίτη (γύρω στο 33) όποτε ο οργανισμός είχε μάθει να υπολειτουργεί.
Όταν ήρθε ο γιατρός να δει πως είμαι, έγινε ο εξής διάλογος:
-σου είπαν τι έγινε?
-ναι, μου είπαν, πως νιώθεις τώρα?
-εντάξει καλά νιώθω.
-ωραία, εσύ ξεκινά να παίρνεις το σίδηρο σου (διπλή δόση) και να ξεκουραστείς
Τραγική παρεξήγηση !!!
Εγώ θεωρώ πως ο γιατρός μου έχει ενημερωθεί από την μαία του ορόφου, για την πραγματική ποσότητα αίματος που χάθηκε.
Και ο γιατρός μου θεωρεί πως ξέρει ακριβώς τι έχει συμβεί. Δεδομένου ότι με βλέπει καλά (λίγο χλωμή ) αλλά καλά, δεν ανησυχεί!
Όσο η ώρα περνούσε εγώ ένιωθα όλο και καλύτερα. Είχα μια έντονη κούραση .
Και που να ξέρουμε ότι αυτό είναι ένδειξη χαμηλού αιματοκριτη ???-οπως αποδείχτηκε μετά-
Λέγαμε από την γέννα είναι , θα περάσει.
Έτσι, , οι μέρες στο ιάσω πέρασαν κανονικά.
Ασχετα με τα παρατράγουδα των δυο πρώτων επεισοδιων , εγώ ένιωθα καλά και η ποσότητα του αίματος ήταν πλέον η αναμενόμενη μετά από μια γέννα.....
Και έρχεται η Κυριακή .......
Ετοιμάζονται τα χαρτιά και φεύγουμε!!!
Τεραστία χαρά....θα έβλεπα επιτέλους και τον γιο μου, που 4 μέρες τον είχα αφήσει και με είχε πιάσει στέρηση και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό....δεν έδινα σημασία σε τίποτα άλλο.
Ήθελα να πάω σπίτι να χαλαρώσω επιτέλους, με τα παιδάκια και τον άντρα μου.
Έτσι, δεν έδωσα και πάλι σημασία στο γεγονός ότι, για να πάω από το νοσοκομείο στο παρκιν είχα λαχανιάσει, λες και παρουσίασα πρόγραμμα ενόργανης γυμναστικής.
Βλέπετε η εξήγηση ήταν εύκολη στο μυαλό μου." πριν 4 μέρες γέννησα, λογικό είναι"
Και αρχίζουν τα « όργανα »…….
Κολλάω μια ίωση από τον γιο μου και έρχεται παθολόγος σπίτι να μας δει.
Με το που με βλέπει, βάζει τις φωνές λέγοντας μου , πως ο αιματοκρίτης είναι στα όρια του και πως πρέπει οπωσδήποτε να πάω να κάνω εξέταση.
Με ρωτάει αν είχα χάσει αίμα στην γέννα και αφού του λέω όλο το περιστατικό....αρχίζει να απορεί και να βρίζει το ιασω. Δεν μπορούσε να πιστέψει , πως μετά από τέτοιο συμβάν, μου δώσανε εξιτήριο, χωρίς να μου κάνουν μια απλούστατη μέτρηση, αιματοκρίτη.
Την άλλη μέρα η εξέταση δείχνει το τραγικό νούμερο του 18!!!!!!!!!!! (θυμίζω πως το χαμηλότερο επιτρεπτό είναι το 30)
Ενημερώνουμε τον παθολόγο, ο οποίος φωνάζοντας μας λέει, να ανέβω στο ιασω και πάλι, να πάρω τον γυναικολόγο μου και να πάω να κάνω μετάγγιση αίματος!!!!
Εννοείται πως μου ζητάει να κόψω κατευθείαν τον θηλασμό και μου εξηγεί ότι μπορεί αν πάσα ώρα και στιγμή να πέσω κάτω.
Από εκείνη την στιγμή ακολουθούνε 4 μέρες , πήγαινε -έλα , στο ιασω, αφού ο γυναικολόγος μου ήθελε να αποφύγει την μετάγγιση , πράγμα που τελικά έγινε, αφού αποφασίσαμε να ακολουθήσω μια θεραπεία με σίδηρο και πολύ ξεκούραση.
Ένα μήνα μετά από όλη αυτή την ιστορία , έχω συνέλθει αρκετά, αλλά μπορώ πλέον να σας περιγράψω τον χάρο, αφού τον είδα καλά και από κοντά.
Όπως είπαν όσοι γιατροί μιλήσαμε, με "έσωσαν" δυο πράγματα.
Η αναιμία που έτσι και αλλιώς με ταλαιπωρεί από την εφηβεία μου (αφού ο οργανισμός ήξερε να λειτουργεί με χαμηλό αιματοκρίτη) και το "νεαρό" της ηλικίας μου, όπως χαρακτηριστικά είπαν (27).
Και οοοολο αυτό ????
επειδή στο ιασω δίνουν εξιτήριο, χωρίς να κάνουν πρώτα μια απλή εξέταση αιματοκρίτη? επειδή μια μαία, δεν μετέφερε σωστά το συμβάν στο γιατρό μου?
επειδή δεν είχαμε ιατρικές γνώσεις, για να εξηγήσουμε σωστά την κόπωση που ένιωθα?
Όπως και να έχει πάντως, εγώ νιώθω εντελώς χαζή!!!!
Και αυτό γιατί, καταπατώ που καταπατώ την θεωρία μου και ενισχύω την ιδιωτική υγεία ...... ( αν και επιλογή μου είναι ο γιατρός μου, όχι το ιασω), ας ήταν τουλάχιστον η υπηρεσία τους αντίστοιχη των χρημάτων που ζητάνε!!!!!!
Να μπορείς να πεις ..."τα σκάω σαν βλάκας σε ιδιωτικό , παρόλο που το 1/3 του μισθού μου κρατείται για το ταμείο μου κάθε μήνα, αλλά το χάρηκα...είχα την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση...και καθόλου ταλαιπωρία!!!!"
Τέλος καλό , όλα καλά θα πείτε.....
Τέλος καλό ναι,
όλα καλά ???
Δεν νομίζω...αν δεν αρχίσουμε να αντιδρούμε στο γενικότερο χάλι που υπάρχει γύρω μας!
