ΙΑΣΩθήκαμε - Επεισόδιο 2

Αχ! συνάνθρωποι, περνάνε οι μέρες και σιγά σιγά η οργή μου φεύγει. Ανάγκη λοιπόν να βιαστώ να τα πω μπας και βουλώσουμε καμιά τρύπα και δεν πέσουν κι άλλοι μέσα.

Την επομένη (αν θυμάμαι πλέον καλά) ανεβαίνω στο δωμάτιο. Ο συνάδελφος και γείτονας πατέρας έχει πληρώσει κι αυτός και έχει αφήσει τις αποδείξεις δίπλα στο κρεβάτι της γυναίκας του. Για να δούμε, λέω, αν έχουν βάλει την ίδια χρέωση και σ' αυτούς.

Καμιά χρέωση!!!

Ανά χείρας τις αποδείξεις των γειτόνων και τις δικές μας ξανακατεβαίνω στο λογιστήριο και ζητάω να δω τον προϊστάμενο.
- Α!, καλά που ήρθατε κύριε Κακομοίρογλου. Μίλησα χθες με τον Γενικό ο οποίος ήταν στην Λάρισα που χτίζουμε καινούριο μαγαζί. Μου ζήτησε να σας ρωτήσω ποια ήταν η νοσηλεύτρια που σας έφερε το καροτσάκι για να κάνετε την μετακόμιση.
- Δεν πρόκειται να σας πω. Δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου με την επιχείρησή σας τώρα. Δείτε καλύτερα εδώ στις αποδείξεις του διπλανού κρεβατιού. Δεν βλέπω αντίστοιχη με την δική μας χρέωση για την διαμονή στο 3κλινο ενώ μαζί μεταφερθήκαμε.
- Φέρτε να δω. Α! κάποιο λάθος θα έκαναν τα κορίτσια θα τους χρεώσουμε αμέσως.
- Δεν καταλάβατε κύριε. Δεν ήρθα εδώ για να χρεώσω τον γείτονα. Ήρθα να διαγράψετε την δική μας χρέωση.
- Μια στιγμή να το ελέγξω.

Μπαίνει στο SAP ψάχνει, κάτι δεν καταλαβαίνει φωνάζει την κοπέλα που έκανε τις εγγραφές (την ξινή).
- Γιατί δεν τους χρεώσαμε τους άλλους?
- Γιατί δεν έμειναν ολόκληρη μέρα. Άρα σωστά δεν τους χρεώσαμε.

Εμείς γεννήσαμε 16/01 ξημερώματα ενώ οι γείτονες την επομένη το πρωί. Σωστά. Δεν είχαν διανυκτερεύσει όπως εμείς στο 3κλινο.
- Πολύ ωραία, άρα και σε εμάς μόνο μια διανυκτέρευση έπρεπε να χρεώσετε.

Ξαναψάξιμο στο SAP, ξαναδιαβούλευση, απάντηση:
- Ναι σας χρεώσαμε μια διανυκτέρευση παραπάνω. Έγινε λάθος. (η ξινή)
- Συγνώμη αλλά δεν το δέχομαι το λάθος σας.
- Καλά κύριε εσείς δεν κάνετε λάθη? (η ξινή)
- Κάνω λάθη κυρία μου αλλά δέχομαι και τις συνέπειες.
- Να διαγράψετε την μια νύχτα του κυρίου. (Προϊστάμενος)
- Πάλι δεν καταλάβατε. Θα διαγράψετε και τις δύο νύχτες.
- Εντάξει περιμένετε λίγο να ετοιμάσουν τα χαρτιά.
- Πάλι δεν καταλάβατε. Μου χρωστάτε και την ηθική αποζημίωση. Θα μου τα στείλετε μαζί με τα χρήματα επάνω στο δωμάτιο. Θέλω να περάσω τον χρόνο μου με την κόρη μου και τη γυναίκα μου κι όχι στα λογιστήρια και στα ταμία σας.

Ανεβαίνω επάνω και μισή ώρα αργότερα έρχεται ο ίδιος ο προϊστάμενος με τα χαρτιά και τα λεφτά.

Τώρα, εδώ που τα λέμε αυτό το τελευταίο, να έρθει ο ίδιος ο προϊστάμενος του λογιστηρίου δεν το ήθελα. Εγώ ήθελα την ξινή. Φαίνεται όμως ότι αυτός ήταν πιο Κακομοίρογλου από μένα. Απόδειξη η τελευταία σκηνή στο γραφείο του όταν ανέχτηκε την κυρία ξινή να αναπτύσσει μπροστά του διάλογο με έναν πελάτη για να υποστηρίξει προφανέστατο λάθος της (την μια παραπάνω νύχτα).

Σήμερα 2 εβδομάδες μετά τη γέννηση της θυγατέρας είμαι μόνος στο σπίτι μου στην Αχαία.
Οι υπόλοιποι 3 της οικογένειάς μου παραμένουν στην Αθήνα.
Είναι η πρώτη μου μέρα μετά από ένα τριήμερο υψηλού πυρετού.

Και καλά ρε φίλε και γι΄αυτό το Ιασώ φταίει?

Εσείς θα μου πείτε...

Στο επόμενο: Αφήνοντας το Ιασώ και οι περιπέτειες ενός χαμηλού αιματοκρίτη.

ΙΑΣΩθήκαμε - Επεισόδιο 1

Πόσο πολύχρωμη είναι η ζωή!
Κάτι πολύ άσπρο τη μια μέρα γίνεται άνετα μαύρο την επόμενη.

Συμβουλή Νο1: Μην γενικεύετε ποτέ.

Πριν 2,5 χρόνια γεννήθηκε ο γιος μου στο "Ξενοδοχείο" Ιασώ. Τί φοβερά όμορφη εμπειρία ήταν αυτή. Όλα καλά όλα υπέροχα. Για τη γυναίκα μου, για μένα, για το παιδί.
Γιατί πήγαμε εκεί και όχι στο Πανεπιστημιακό του Ρίου, αν και ζούμε στην Πάτρα?

1) Ο μαιευτήρας μας ήταν στο Ιασώ
2) Στα δημόσια έχεις το παιδί δίπλα στο κρεβάτι συνέχεια (ούτε και ξέραμε αν είναι καλό ή κακό αυτό, αλλά μάλλον κλείναμε προς το κακό)
3) Ανήκουμε στην τάξη των νεολούμπεν μεσοαστών των 12 ωρών εργασίας τη μέρα, που μας δίνει την πολυτέλεια του Ιδ. Μαιευτηρίου

Α!, ήμασταν και τυχεροί τελικά. Δεν υπήρχε διαθέσιμο 4κλινο που είχαμε ζητήσει και μας έβαλαν σε 3κλινο.

Έτσι, όταν πριν λίγες μέρες γεννήθηκε η κόρη μου περίμενα μία από τα ίδια. Και άρχισε κάπως με τον ίδιο τρόπο. Δεν είχαν διαθέσιμο 4κλινο και μας έβαλαν σε 3κλινο στον 6ο όροφο (πάλι τυχεροί).
Την επομένη πάω όλο χαρά να ξαναδώ την κόρη και την γυναίκα μου στο τυχερό 3κλινο. Έρχονται φίλοι, γνωριζόμαστε με τα διπλανά κρεβάτια, έρχεται κάθε λίγο το "pyrex" όπως λέει η γυναίκα μου με τη θυγατέρα, ανταλλάσσουμε τις γνωστές ανωστούλες φιλοφρονήσεις με τους γείτονες και το παίζουμε και παλιοί μιας και αυτοί είναι πρωτότοκοι. Όλα καλά, θα ξαναφχαριστιόμουνα τα 3,5 χιλιάρικά μου, value for money, καπιταλισμός ρε παιδί μου ωραίο πράμα! Και το απογευματάκι έρχεται μια νοσηλεύτρια (πράσινη).
- Ξέρετε πρέπει να σας μετακινήσουμε τα δύο κρεβάτια στον 3ο γιατί άδειασε 4κλινο.
- Μάλιστα να μας μετακινήσετε.
- Κατεβάστε τα πράγματά σας στο τάδε δωμάτιο και εμείς θα φέρουμε τις κυρίες.

Δεν μου πολυαρέσει αλλά δεν θέλω να είμαι κακοπροαίρετος γκρινιάρης και έτσι μαζί με τους φίλους επισκέπτες αρχίζουμε να μεταφέρουμε γλάστρες, αρκούδους, βαλίτζες, δωράκια. Μένουν κάποια υλικά που μας παρέχει το Ιασώ στο κομοδίνο. Μαντιλάκια, σερβιέτες, βρακιά μιας χρήσης, κ.λ.π. Πάω στις νοσηλεύτριες του ορόφου.
- Θα βρούμε άλλα παρόμοια στο νέο μας δωμάτιο ή πρέπει να πάρουμε αυτά?- Πρέπει να πάρετε αυτά.
- Έχετε καμιά σακούλα να τα μεταφέρουμε?
- Πράσινη Νο1: Θα τα φέρουμε εμείς.
- Πράσινη Νο2: Θα σας φέρω καροτσάκι να τα μεταφέρετε.
- Θα τα μεταφέρετε εσείς ή θα μου φέρετε καροτσάκι?

Αλληλοκοιτιούνται και υπερισχύει η άποψη της Πράσινης Νο2. Φεύγει και επιστρέφει με το καροτσάκι. Η υποβόσκουσα από την ανακοίνωση της μετακίνησης αγανάκτησή μου κορυφώνεται με την θέα του καροτσιού που κατευθύνεται προς το μέρος μου. Το αγγίζω με το χέρι και το σπρώχνω πίσω 5 εκατοστά.

- Συγνώμη κορίτσια αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Ήρθα να περάσω 4 ευχάριστες μέρες με την γυναίκα και την κόρη μου και όχι να κάνω μετακομίσεις. Και καλά εγώ έτυχε να έχω συνεργείο διαθέσιμο αλλά ο γείτονας συνάδελφος πατέρας του άλλου κρεβατιού τα κατεβάζει μόνος του. Σας παρακαλώ να τα κατεβάσετε εσείς.

Η Πράσινη Νο2 παίρνει ύφος σφίγγεται να πει κάτι αλλά επεμβαίνει μια Μπλε και δέχεται να τα κατεβάσει.

Σιχαίνομαι που παίρνω μέρος σε μια τέτοια σκηνή αλλά η αγανάκτησή μου είναι δυνατότερη.

Η επόμενη μέρα περνάει καλά. Συζητάμε το περιστατικό και ακούω κουβέντες του τύπου
- Ξέρεις μωρέ, δεν φταίνε τα κορίτσια, το Ιασώ έχει κάνει περικοπές και δεν προλαβαίνουν
- Ναι ρε παιδιά και εγώ εκεί που δουλεύω το κόστος έχω σαν στόχο να μειώσω αλλά ίδιας βαρύτητας είναι και ο στόχος που έχω για την ποιότητα αυτού που πουλάω, δεν διαπραγματεύομαι το ένα έναντι του άλλου. Κι αν το κάνω εγώ για τους πελάτες μου απαιτώ να κάνουν και οι προμηθευτές μου το ίδιο για μένα.

Άντε και τύψεις και στεναχώρια που αποδέκτες της οργής μου ήταν απλοί εργαζόμενοι.

Την επομένη πάω στο λογιστήριο να πληρώσω. Πληρώνω και παίρνω την αναλυτική απόδειξη όπου βλέπω την εγγραφή: "Διαφορά από 4κλίνο σε 3 κλινο" ή κάπως έτσι. 2 τεμ Χ 20 ευρώ = 40 ευρώ. Αστείο ποσό αλλά βάλε
1) τα προχθεσινά
2) ότι πριν 2,5 χρόνια που μείναμε σε 3κλινο δεν πληρώσαμε επιβάρυνση
3) μείναμε 1 νύχτα στο 3κλινο και όχι 2

Πάω στο λογιστήριο
- Συγνώμη κυρία αλλά εδώ δεν καταλαβαίνω αυτή τη χρέωση.
- (Αδιαφορία, Ξινίλα, ύφος) Μείνατε σε 3κλινο και πρέπει να σας χρεώσουμε τη διαφορά.
- Μα εγώ δεν ζήτησα να με βάλετε σε 3κλινο, θέλω να πληρώσω για την υπηρεσία που ζήτησα.
- Συγνώμη δεν μπορώ να κάνω τίποτα σας ενημερώσανε άλλωστε στην ρεσεψιόν όταν κάνατε την εισαγωγή.
- Δεν με ενημέρωσε κανένας. Μπορώ να μιλήσω στον προϊστάμενό σας?
- Βεβαίως περάστε.

Λέω τα ίδια, μου απαντάει τα ίδια.

- Μα πριν 2,5 χρόνια δεν με είχατε χρεώσει.
- (Αξιοπρέπεια, Σεμνότητα, Θέλω να σας βοηθήσω αλλά Company Policy) Ξέρετε άλλαξε πέρυσι. Το γράφει άλλωστε και σε ανακοίνωση στην ρεσεψιόν για την επιβάρυνση αν δεν έχουμε διαθέσιμο αυτό που ζητήσατε.
- Μου θυμίζετε τους Βόγκονς κύριε. Αυτό είπαν και στους γήινους όταν κατέστρεψαν την γη για να φτιάξουν την διαγαλακτιακή υπερταχεία οδό, ότι το είχαν ανακοινώσει στην Ανδρομέδα άρα έπρεπε να το ξέρουν και να μετακομίσουν σε άλλον πλανήτη έγκαιρα.
- Πάρτε σας παρακαλώ απόφαση και ζητήστε να μου εκδώσουν πιστωτικό για το ποσό.
- Δεν μπορώ να το κάνω.
- Που μπορώ τότε να απευθυνθώ?
- Στον Γενικό Δ/ντή στον τελευταίο όροφο αλλά μην του πείτε ότι σας έστειλα εγώ.

Ανεβαίνω στον τελευταίο. Δεν βρίσκω τον Δ/ντή. Τότε ήταν που αποφάσισα να φτιάξω αυτό το Blog.

Στο επόμενο επεισόδιο: Πώς πήρα πίσω τα λεφτά και άλλες ιστορίες διατάραξης ψυχικής ηρεμίας.